911
The Horrible Incident that Everyone Could Remember
Happened on September 11 2001
This is My opinion on This Incident
So firstly, I have to say I'm sorry about what happened on the day at the time
but This is one of my works to do so if anyone feel uncomfortable, I'm really sorry
So, 911 happened on September 11 2001, it was horrible A lot of people died and many injuries
4 Planes fly over the eastern of US by a small group of hijackers.
They were then use it to strike a missile to a landmark building in New York.
Two planes struck the Twin Tower of The World Trade Center in New York
2997 people died.
My opinion about this is This should not happen at all most of the people in the situation died
and what did they do, nothing?
In My opinion this is the government fault don't get me wrong 3 trillion Dollars? Really?
We are not going to talk about that cause it might get me in trouble.
But still I am sorry about what happened.
R.I.P.
I want to live in a peaceful world.
Please Respect Everyone.
พระเสด็จโดยแดนชล ทรงเรือต้นงามเฉิดฉาย
กิ่งเเก้วแพร้วพรรณราย พายอ่อนหยับจับงามงอน
นาวาแน่นเป็นขนัด ล้วนรูปสัตว์แสนยากร
เรือริ้วทิวธงสลอน สาครลั่นครั่นครื้นฟอง
เรือครุฑยุดนาคหิ้ว ลิ่วลอยมาพาผันผยอง
พลพายกรายพายทอง ร้องโห่เห่โอ้เห่มา
สรมุขมุขสี่ด้าน เพียงพิมานผ่านเมฆา
ม่านกรองทองรจนา หลังคาแดงแย่งมังกร
สมรรถชัยไกรกาบแก้ว แสงแวววับจับสาคร
เรียบเรียงเคียงคู่จร ดั่งร่อนฟ้ามาแดนดิน
สุพรรณหงส์ทรงพู่ห้อย งามชดช้อยลอยหลังสินธุ์
เพียงหงส์ทรงพรมมินทร์ ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม
เรือชัยไวว่องวิ่ง รวดเร็วจริงยิ่งอย่างลม
เสียงเส้าเร้าระดม ห่มท้ายเยิ่นเดินคู่กัน
รอนแรมมาเนิ่นนานเพียงหนึ่งใจ
กับทางที่โรยเอาไว้ด้วยขวากหนาม
ถูกแหลมคมทิ่มแทงจนมันแทบจะทนไม่ไหว
ชีวิตทำไมยากเย็นขนาดนั้น
สองมือจะมีเรี่ยวแรงขนาดไหน
แต่หัวใจของคนยังยืนยันจะไม่ถอดใจ
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
วันเวลาไม่เคยจะหยุดเดินอย่างไร
เราคงต้องเดินไปกับมันเก็บทุกความผิดพลั้ง
เป็นคำเตือนให้เราเข้าใจ
ชีวิตเริ่มตรงที่คำว่าฝ่าฟันขอเพียงใจเรา
เท่านั้นไม่หวั่นไหวบทชีวิตของเรา
เราจะทำให้มีความหมาย
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมายตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
มีแสงรำไรจะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ความเดียวดายในคืนเหน็บหนาว
แหงนมองฟ้ายังนึกถึงวันเก่า
มันคงจริงที่ทางยาวไกลกร่อนหัวใจ
ภาวนากับความมืดมิดขอให้รักยังคุ้มครองเราอยู่
เติมพลังให้ใจดวงนี้ไม่ยอมแพ้
ในค่ำคืนที่ฟ้าท้าทายใจคนอยู่ตรงนี้และฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมายตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
มีแสงรำไรจะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้าตราบใดที่ปลายท้องฟ้า